Ayrılık kaygısı bozukluğu genel olarak bebeklik, çocukluk ve ergenlikte ilk teşhis edilen rahatsızlıklar olarak tanımlanır. Ayrılık kaygısı bozukluğu semptomları çocuğun evden ve aşırı bağlı olduğu nesnelerden ayrı kalmayla ilgili aşırı korku ve kaygı duyma ve ebeveynlerinden ayrı kaldığı sürede onların başına kötü bir şey geleceğine dair endişe halidir. Çocukların büyük bir Çocukların büyük bir çoğunluğunda ayrılık kaygısı vardır.

AKB’den yakınan çocukların büyük bir çoğunluğunda belirtiler 8-12 yaş arasında ortaya çıkmaktadır. Çocuklardaki diğer kaygı bozukluklarıyla kıyaslama yapıldığında AKB’nin tedavi edilebilirliği en yüksek rahatsızlık olduğu ortaya çıkmıştır.

Ayrılık kaygısı bozukluğunun değerlendirilmesi tanı amaçlı görüşmeler, kliniksel değerlendirme ölçekleri, kişinin kendisinden bilgi alma teknikleri vasıtasıyla yapılmaktadır.

Tanı amaçlı görüşmeler yapılandırılmış veya yapılandırılmamış olabilir.

Kaygı seviyelerini değerlendirmek için uygun 3 tane klinik derecelendirme ölçeği vardır. Bunlar; Çocuklar için kaygı değerlendirme ölçeği, pediatrik kaygı değerlendirme ölçeği ve Hamilton derecelendirme ölçeğidir.

Özellikle ayrılık kaygısı semptomlarını değerlendirmek için kişiden bilgi alma ile ilgili birkaç teknik vardır. Çocuklar için çok boyutlu kaygı ölçeği yüksek iç tutarlılığa ve test tekrar test güvenilirliğine sahip 9 maddeden oluşan bir ayrılık kaygısı alt bölümü içermektedir. Çocuk kaygısı ile ilgili duygusal rahatsızlıklar taramasının 8 maddelik ayrılık kaygısı alt bölümü bulunan çocuk ve ergen versiyonu bulunmaktadır.

Ayrılık kaygısı bozukluğunun tedavisinde BDT kullanılır. Sıklıkla BDT eğitimsel destek, aile yönetimi, grup terapisi gibi diğer müdahalelerle birlikte kullanılmaktadır.